نکات مهم در کاشت و تغذیه گیاه زعفران
مدیریت کاشت و تغذیه زعفران
رشد و نمو مطلوب کاشت زعفران و گلدهی آن به عوامل زیادی بستگی دارد که در بین آنها نوع زمین، مدیریت تغذیه و آبیاری با آب مناسب از اهمیت خاصی برخوردار است.
انتخاب زمین در کیفیت محصول تولیدی نقش به سزایی دارد. از آنجایی که خاک جایگاه استقرار و رشد و نمو پیاز می باشد لذا خاک محل کاشت زعفران باید به گونه ای باشد که کمترین مقاومت را در مقابل رشد پیاز ایجاد کند. خاک های خیلی سنگین برای کشت زعفران مناسب نیستند و خاک های خیلی سبک نیز به دلیل کم بودن ظرفیت نگهداری آب و رطوبت برای کشت زعفران مناسب نیستند.
ماده آلی یکی از اجزا مهم خاک میباشد و بالا بودن ماده آلی سبب بهبود رشد گیاه خواهد شد. بنابراین خاک مناسب برای کاشت زعفران خاکی است که از نظر ماده آلی غنی بوده و فاقد شوری باشد و بافت متوسط با زهکشی مناسب داشته باشد.
قبل از کاشت زعفران بایستی مراحل آماده سازی زمین صورت گیرد. شخم زدن قبل از کشت به پوک شدن خاک کمک زیادی میکند و حتما در نظر گرفته شود که قبل از کشت از کود دامی پوسیده شده استفاده شود. کشاورزان باید در نظر داشته باشند که عناصر ماکرو و میکرو بر اساس آنالیز خاک به خاک اضافه شود بنابراین آزمون خاک به عنوان یک اصل مهم در مدیریت تغذیهای زعفران میباشد و بدون آگاهی از کیفیت خاک، نمیتوان یک کشاورزی پایدار با عملکرد مناسب را داشت.
برای اطلاعات بیشتر حتما مقاله ” روش و فرآیند پوساندن کود دامی” را مطالعه کنید.
همچنین قبل از انجام کشت زعفران حتما آب مورد استفاده آنالیز شود زیرا زعفران نسبت به شوری حساس است و باید از کشت زعفران در اراضی دارای آب و یا خاک شور جدا خودداری شود.
از دادن کودهای اوره و نیتروژنی در مرحله قبل از کشت خودداری شود چون کودهای ازته بایستی به صورت سرک و تقسیط مصرف شوند و با دادن این کودها در مرحله قبل از کشت سبب تغییر نسبت C/N میشود که منجر به تجزیه سریع ماده آلی خاک میشود و عمر بقای ماده آلی خاک را کم میکند.
خاک های ما اصولا به دلیل کشت های پشت سر هم از نظر حاصلخیزی بسیار ضعیف هستند و در بیشتر مواقع با کمبود عناصر غذایی در خاک روبرو هستیم بنابراین با مدیریت تغذیه صحیح و استفاده تلفیقی از کودهای آلی، شیمیایی و زیستی و مواد محرک رشد میتوان به رشد بیشتر و داشتن عملکرد بالا کمک کرد.
ما به کشاورزان توصیه می‌کنیم که مواد آلی را به خاک اضافه کنند. افزایش ماده آلی، رشد گیاه و عملکرد محصول را بیشتر میکند. همچنین، کیفیت فیزیکی خاک را بهبود می‌بخشد و راندمان مصرف کودهای شیمیایی را افزایش می‌دهد. برای استفاده از کود آلی، بهتر است از کود دامی کاملاً پوسیده استفاده شود. هرگز نباید از کود تازه، خام یا فرآوری‌نشده استفاده کرد. در زعفران افزایش میزان ماده آلی، سبب بزرگ شدن پیاز زعفران میشود و زعفران به خوبی رشد میکند و توان گلآوری در آن افزایش مییابد.
برای اطلاعات بیشتر حتما مقاله ” آزمون خاک و توصیه بهینه کودی” را مطالعه کنید.
برای داشتن یک محصول با کیفیت، داشتن یک برنامه غذایی ضروری میباشد که در آن عناصر غذایی ماکرو مثل نیتروژن، فسفر و پتاسیم و عناصر غذایی میکرو مثل آهن و روی و …. به صورت متعادل همگام با کودهای آلی مورد مصرف قرار گرفته باشد.
زعفران یک گیاه کلسیم دوست می باشد بنابراین با توجه اینکه اکثر خاکهای ایران دارای میزان آهک بالایی هستند برای کشت زعفران مناسب هستند.
در مورد تامین کود نیتروژنه برای زعفران باید در نظر گرفته شود که از هر دو منابع آلی و شیمیایی استفاده شود. منابع شیمیایی شامل اوره و یا کود NPK ازت بالا میشود که در 2 – 3 نوبت به صورت تقسیط استفاده شود و استفاده زیاد از کودهای نیتروژنی سبب تحریک رشد رویشی وخارج شدن برگها قبل از گل زعفران میشود.
نکته مهم این است که کشاورزان نباید پیش از آبیاری اول از کودهای نیتروژنی استفاده کنند. این کار ممکن است باعث کاهش گلدهی زعفران شود یا باعث شود برگها زودتر از گل ظاهر شوند و برداشت گل را دچار مشکل کنند. اما در مرحله زاج‌آب، زعفران به کود نیتروژنی بیشتری نیاز دارد.در این زمان، مصرف کود نیتروژنی باعث رشد بهتر بخش‌های رویشی گیاه میشود.
برای افزایش مقاومت گیاه در برابر تنش‌های محیطی، استفاده از مواد محرک رشد بسیار مفید است. این مواد می‌توانند به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم عملکرد گیاه را بهبود دهند. برای افزایش راندمان جذب کود، توصیه میشود از اسید هیومیک HUMI BEN در هر نوبت کوددهی همراه با آب آبیاری استفاده شود. این ترکیب، هم ساختار خاک را اصلاح میکند و هم جذب بهتر عناصر غذایی را ممکن می‌سازد.
فسفر یکی از عناصر مهم در رشد گیاه است. این عنصر به شکل‌گیری و گسترش سیستم ریشه کمک میکند. همچنین، در فرایند گلدهی نیز نقش دارد. با این حال، نیاز زعفران به فسفر نسبت به نیتروژن و پتاسیم کمتر است. مصرف بیش از حد فسفر ممکن است جذب عناصر کم‌مصرفی مانند آهن و روی را مختل کند. از کودهای فسفره میتوان به NPK 10-52-10 بنیفر اشاره کرد که منبع مناسبی برای تأمین فسفر است.
پتاسیم یکی از عناصر ضروری و پرمصرف برای گیاهان زراعی، به‌ویژه زعفران است. با این حال، تعیین نیاز به پتاسیم باید بر اساس آزمون خاک انجام شود. زیرا پتاسیم با برخی عناصر مانند کلسیم اثر متقابل دارد. مصرف بیش از حد پتاسیم می‌تواند جذب کلسیم را کاهش دهد و این مسئله رشد و عملکرد زعفران را تحت تأثیر منفی قرار می‌دهد. یکی از کود های تامین کننده پتاس، کود های NPK 12 12 36 بنیفر و سولفورن کا وارنبو می باشد.
استفاده از کودهای حاوی کلر مثل کلرید پتاسیم برای کشت زعفران توصیه نمیشود زیرا زعفران به کلر حساس است.
استفاده از کودهای حاوی عناصر ریز مغذی در کشت زعفران بهتر است به صورت محلول پاشی انجام شود تا بیشترین بازده را داشته باشد.
برای اطلاعات بیشتر حتما مقاله ” مصرف کود به روش محلول پاشی” را مطالعه کنید.
پیازهای جوانی که تا پایان بهمن‌ماه روی پیاز مادر تشکیل می‌شوند، ریشه ندارند و فقط از طریق برگ‌های خود تغذیه و رشد می‌کنند. به همین دلیل انجام محلول پاشی برگی در این دوره اواخر بهمن تا اواخر اسفند دارای اهمیت است. این محلول پاشی به ذخیره مواد غذایی در پیاز کمک می نماید و در نتیجه بر گل آوری زعفران موثر است.
در این مقاله آموزشی سعی کردیم که به مهم ترین نکات در کاشت و تغذیه گیاه زعفران بپردازیم. اگر شما هم کشت زعفران دارید و یا علاقه مند به آن هستید، روی خدمات مشاوره تخصصی ما حساب کنید. برای دریافت مشاوره، با متخصصان ما در ارتباط باشید.
