مدیریت کاشت و تغذیه زعفران
رشد و نمو مطلوب کاشت زعفران و گلدهی آن به عوامل زیادی بستگی دارد که در بین آنها نوع زمین، مدیریت تغذیه و آبیاری با آب مناسب از اهمیت خاصی برخوردار است.
انتخاب زمین در کیفیت محصول تولیدی نقش به سزایی دارد. از آنجایی که خاک جایگاه استقرار و رشد و نمو پیاز می باشد لذا خاک محل کاشت زعفران باید به گونه ای باشد که کمترین مقاومت را در مقابل رشد پیاز ایجاد کند. خاک های خیلی سنگین برای کشت زعفران مناسب نیستند و خاک های خیلی سبک نیز به دلیل کم بودن ظرفیت نگهداری آب و رطوبت برای کشت زعفران مناسب نیستند.
ماده آلی یکی از اجزا مهم خاک میباشد و بالا بودن ماده آلی سبب بهبود رشد گیاه خواهد شد. بنابراین خاک مناسب برای کاشت زعفران خاکی است که از نظر ماده آلی غنی بوده و فاقد شوری باشد و بافت متوسط با زهکشی مناسب داشته باشد.
قبل از کاشت زعفران بایستی مراحل آماده سازی زمین صورت گیرد. شخم زدن قبل از کشت به پوک شدن خاک کمک زیادی میکند و حتما در نظر گرفته شود که قبل از کشت از کود دامی پوسیده شده استفاده شود. کشاورزان باید در نظر داشته باشند که عناصر ماکرو و میکرو بر اساس آنالیز خاک به خاک اضافه شود بنابراین آزمون خاک به عنوان یک اصل مهم در مدیریت تغذیهای زعفران میباشد و بدون آگاهی از کیفیت خاک، نمیتوان یک کشاورزی پایدار با عملکرد مناسب را داشت.
برای اطلاعات بیشتر حتما مقاله ” روش و فرآیند پوساندن کود دامی” را مطالعه کنید.
همچنین قبل از انجام کشت زعفران حتما آب مورد استفاده آنالیز شود زیرا زعفران نسبت به شوری حساس است و باید از کشت زعفران در اراضی دارای آب و یا خاک شور جدا خودداری شود.
از دادن کودهای اوره و نیتروژنی در مرحله قبل از کشت خودداری شود چون کودهای ازته بایستی به صورت سرک و تقسیط مصرف شوند و با دادن این کودها در مرحله قبل از کشت سبب تغییر نسبت C/N میشود که منجر به تجزیه سریع ماده آلی خاک میشود و عمر بقای ماده آلی خاک را کم میکند.
خاک های ما اصولا به دلیل کشت های پشت سر هم از نظر حاصلخیزی بسیار ضعیف هستند و در بیشتر مواقع با کمبود عناصر غذایی در خاک روبرو هستیم بنابراین با مدیریت تغذیه صحیح و استفاده تلفیقی از کودهای آلی، شیمیایی و زیستی و مواد محرک رشد میتوان به رشد بیشتر و داشتن عملکرد بالا کمک کرد.
توصیه ما به کشاورزان افزودن مواد آلی به خاک است زیرا با افزایش ماده آلی میزان رشد و عملکرد در گیاه بیشتر خواهد شد همچنین باعث بهبود کیفیت فیزیکی خاک نیز میشود و میزان راندمان مصرف کودهای شیمیایی افزایش مییابد. در استفاده از کود آلی بهتر است از کود دامی کاملا پوسیده استفاده شود و هرگز از کود دام خام و تازه و فرآوری نشده استفاده نگردد. در زعفران افزایش میزان ماده آلی، سبب بزرگ شدن پیاز زعفران میشود و زعفران به خوبی رشد میکند و توان گلآوری در آن افزایش مییابد.
برای اطلاعات بیشتر حتما مقاله ” آزمون خاک و توصیه بهینه کودی” را مطالعه کنید.
برای داشتن یک محصول با کیفیت، داشتن یک برنامه غذایی ضروری میباشد که در آن عناصر غذایی ماکرو مثل نیتروژن، فسفر و پتاسیم و عناصر غذایی میکرو مثل آهن و روی و …. به صورت متعادل همگام با کودهای آلی مورد مصرف قرار گرفته باشد.
زعفران یک گیاه کلسیم دوست می باشد بنابراین با توجه اینکه اکثر خاکهای ایران دارای میزان آهک بالایی هستند برای کشت زعفران مناسب هستند.
در مورد تامین کود نیتروژنه برای زعفران باید در نظر گرفته شود که از هر دو منابع آلی و شیمیایی استفاده شود. منابع شیمیایی شامل اوره و یا کود NPK ازت بالا میشود که در 2 – 3 نوبت به صورت تقسیط استفاده شود و استفاده زیاد از کودهای نیتروژنی سبب تحریک رشد رویشی وخارج شدن برگها قبل از گل زعفران میشود.
نکته قابل توجه این است که به هیچ عنوان از کودهای نیتروژنی قبل از آبیاری اول استفاده نشود زیرا ممکن است باعث کاهش گلدهی زعفران گردد و یا باعث ظهور برگ قبل یا همزمان با گلدهی شده، برداشت گل را با مشکل مواجه نماید اما در مرحله زاج آب نیاز زعفران به کود نیتروژنی بیشتر می شود که منجر به رشد رویشی خواهد شد.
برای افزایش توانایی گیاه در مقابله با تنش های محیطی استفاده از مواد محرک رشد بسیار مفید می باشد که به طور مستقیم و غیر مستقیم بر روی عملکرد تاثیر میگذارد. برای بالا بردن راندمان مصرف کود از اسید هیومیک HUMI BEN در هر دوره کوددهی همراه با آب آبیاری استفاده شود زیرا هم ساختار خاک را بهبود می بخشد و هم به قابلیت جذب عناصر غذایی کمک می کند.
فسفر عنصری هست که در ایجاد سیستم ریشه دهی بسیار موثر بوده و به توسعه سیستم ریشه کمک میکند همچنین در فرایند گلدهی نیز دخیل هست. با این همه نیاز زعفران به فسفر در مقایسه با نیتروژن و پتاسیم خیلی کمتر است و حتی در مواردی مصرف زیاد فسفر باعث اختلال در جذب عناصر کم مصرف مثل آهن و روی می شود. از منابع کود های فسفره، NPK 10 52 10 بنیفر را می توان استفاده کرد.
پتاسیم نیز یکی از عناصر ضروری و پر مصرف برای گیاهان زراعی به ویژه زعفران است ولی بهتر است از آزمون خاک برای تعیین نیاز یا عدم نیاز به این عنصر استفاده شود چون عنصر پتاسیم با عناصر دیگر مثل کلسیم اثر آنتاگونیسم دارد و مصرف بیش از اندازه پتاسیم باعث کاهش جذب کلسیم توسط گیاه میشود که تاثیر منفی بر رشد و عملکرد زعفران دارد. یکی از کود های تامین کننده پتاس، کود های NPK 12 12 36 بنیفر و سولفورن کا وارنبو می باشد.
استفاده از کودهای حاوی کلر مثل کلرید پتاسیم برای کشت زعفران توصیه نمیشود زیرا زعفران به کلر حساس است.
استفاده از کودهای حاوی عناصر ریز مغذی در کشت زعفران بهتر است به صورت محلول پاشی انجام شود تا بیشترین بازده را داشته باشد.
برای اطلاعات بیشتر حتما مقاله ” مصرف کود به روش محلول پاشی” را مطالعه کنید.
پیازهای جوان که تا پایان بهمن ماه هر سال روی پیاز مادر به وجود می آیند فاقد ریشه بوده و فقط به برگ های خود متکی می باشند. به همین دلیل انجام محلول پاشی برگی در این دوره اواخر بهمن تا اواخر اسفند دارای اهمیت است. این محلول پاشی به ذخیره مواد غذایی در پیاز کمک می نماید و در نتیجه بر گل آوری زعفران موثر است.
در این مقاله آموزشی سعی کردیم که به مهم ترین نکات در کاشت و تغذیه گیاه زعفران بپردازیم. اگر شما هم کشت زعفران دارید و یا علاقه مند به آن هستید، روی خدمات مشاوره تخصصی ما حساب کنید. برای دریافت مشاوره، با متخصصان ما در ارتباط باشید.
